Początek znakomity, bardzo pomysłowy i zabawny, od razu wprowadza nas w klimat śmiesznych komedii z lat 80-tych spod pióra Johna Hughesa. Tymczasem dość niespodziewanie po tym wstępie tempo filmu trochę opada. A jak już przyjdzie nam poznać pełną fabułę, czyli romans Jonathana z matką Skipa, to twórcy nagle decydują się na zupełną zmianę założenia, a więc z lekkiej młodzieżowej komedii, film staje się dramatem.

Nie byłoby to jakimś szczególnym zarzutem, gdyby nie fakt, że w tym gatunku kompletnie sobie nie radzą. Historia wciąż jest opowiadana w lekkim stylu, kiedy na ekranie sytuacja wcale taka nie jest i moim zdaniem film na tym poległ. Zupełnie nie pasuje ta lekkość w tej historii, problemy Jonathana i matki Skipa są bezpłciowe, nie wciągające, nie wzruszające. Twórcy wg mnie nie radzą sobie na polu dramatycznym, z kolei film jest świetny, jeśli skupia się na komedii. Nawiązując do popularniejszej produkcji, to wyobraźcie sobie, że nagle bohaterów American Pie zaczynają targać moralne rozterki. Nie pasowałoby to za cholerę, podobnie jest tutaj, gdzie moim zdaniem nie udało się znaleźć odpowiedniego balansu między powagą, a zabawą.

Dlatego za komedię - 7, za dramat - 5. Średnia - 6/10